بهرام پنجم یا بهرامِ گور از ??? تا سال ??? میلادی پادشاه ساسانی بود. وی بجای پدر، یزدگرد یکم، بر تخت نشست. یزدگرد یکم سه پسر بجا گذاشت، شاهپور و بهرام و نرسی. شاهپور را پدر، به پادشاهی قسمتی از ارمنستان که به ایران تعلق یافته بود، نصب کرد. بهرام را از کودکی، برای تربیت، به نزد نعمان دوم، که یکی از پادشاهان ملوک لخمی (دودمانی عرب)بود، فرستاده بود. بهرام در حیره (عراق امروزی) و در قصر خورنق و تحت سرپرستی منذر پسر و جانشین نعمان، بزرگ شده بود. نرسی پسر سوم یزدگرد، مادرش یهودی بود. او در زمان فوت پدر هنوز صغیر بود.پس از مرگ یزدگرد، اعیان و روحانیون خواستند از فرصت استفاده کنند و قدرت خویش را استوار نمایند. شاپور پسر بزرگ وی را که شاه ارمنستان و جانشین پدر بود، کشتند و خسرو نامی را که خویشی نزدیکی هم با شاه نداشت، بر تخت نشاندند. بهرام نمی خواست بدون جنگ از حق خود دست بکشد و امیر حیره که سرپرست او محسوب می شد کمک مؤثری به او کرد. بهرام با سپاهی که بیشتر از عربها بودند به پایتخت بازگشت. بزرگان ایران از خوف با منذر و بهرام شروع به مذاکره کردند. عاقبت خسرو خلع شد و بهرام به تخت نشست.هیچیک از پادشاهان ساسانی به استثنای اردشیر یکم و خسرو انوشیروان و خسرو پرویز مانند بهرام گور محبوب عام نبوده است. دلبستگی‌اش به شکار گورخر سبب شد که به او لقب بهرام گور را بدهند. بهرام زنی به نام نازپری داشت که بسیار در زندگی او تاثیرگذار بود.همچنین در داستان‌ها چنین انگاشته شده که در جست‌وجوی گوری، در لجنزار گرفتار آمد و لجنزار او را در خود فرو خورد. حکیم نظامی گنجوی در هفت پیکر (بهرامنامه) داستان بهرام را از بدو تولد، تا مرگ رازگونه‌اش بیان می‌کند.

 بهرام زمام امور را به بزرگان دولت واگذار کرده و چندان در امور کشور دخالت نمی کرد. در میان صاحبان مراتب آن زمان که از حیث قدرت و نفوذ رتبه? نخست را داشت مهرنرسی بود که لقب و عنوان هزار بندگ (صاحب هزار غلام)را داشت. نسب او به خانواده? سپندیاد یکی از هفت خاندان ممتاز دوران ساسانی می رسید.مؤرخان عرب و ایرانی او را مردی هوشمند و دانا و صاحب تدبیر شمرده اند ولی مؤلفین عیسوی به جهت توجهی که این وزیر به دیانت زرتشتی داشت، نسبت به او کینه ورزیده و او را خائن و دو رو و بی رحم خوانده اند.مهرنرسی آتشکده‌ها و ابنیه‌های بسیاری بنا نمود. کاخ سروستان، در کنار راه کاروانی شیراز که هنوز ویرانه‌های آن بر جا مانده است و از نظر فن معماری، ارزشمند محسوب می شود، احتمال داده می‌شود که یکی از ابنیه‌های مهر نرسی باشد.

نوشته:رحیم زاده صفوی

این کتاب رمانی تاریخی است با نثر دلنشین که نویسنده کلمات ناب فارسی،رایج در عصر ساسانی را به کار برده است.شهربانو دختر یزدگرد سوم و همسرامام حسین (ع)می باشد.

در این کتاب با زندگی مادرش( ماه آفرین)پدرش(یزدگرد)وخودش آشنا می شویم و به عوامل مهم پیروزی اعراب بر ایرانیان آگاه می شویم.شهربانو که بدست اعراب اسیر شده بود با امام حسین(ع)ازدواج کرد و پسری بدنیا آورد که شیعیان لقب زین العابدین را برروی او نهادند.مرقد این بانو در شهر ری می باشد،که به روایتی به فرمان شوهرش برای فرار از دشمنان به این محل پناه برده است. . . . .

در سال 399 یزدگرد اول که خود را صلح جو می خواند پادشاه شد. در زمان وی روم اوضاع نابسامانی داشت و اگر یزدگرد تمایل به کشورگشایی داشت روم در مقابل او زانو می زد. اما صلح جویی وی به حدی بود که آرکادیوس امپراتور روم در وصیت نامه رسمی خود قیمومیت فرزند خردسال خود تئودوسیوس را به یزدگرد سپرد. یزدگرد هم از او مراقبت کرد و با عیسویان هم تسامح نسبی داشت. در آغاز حکومت، وی به روئسای عیسویان با محبت رفتار کرد اما وقتی زیاده طلبی های و بی احترامی ایشان نسبت به آتشکده را دید به تنبیه آنان پرداخت. او به موبدان نیز تا جایی که دخالتی در امور دولتی نداشتند احترام می گذاشت. او 21 سال سلطنت کرد و در پایان عوام او را ضد مسیحیت و آتشگاه می دانستند. سال 420 به مرگ مرموزی درگذشت. او سه پسر بر جای گذاشت، شاهپور، بهرام و نرسی. شاهپور را پدر، به پادشاهی قسمتی از ارمنستان که به ایران تعلق یافته بود برگزید. بهرام پیش پادشاه عرب در حیره که خراجگزار شاه بود، اقامت گزید. نرسی هم که از همسر یهودی یزدگرد یکم بود، در زمان فوت پدر هنوز خردسال بود.